Աշուն է…Սիրում եմ աշունը՝ իր գույներով, մռայլությամբ: Եղանակը հոգուս նման մռայլ է: Միայն ուզում եմ փակվել սենյակումս, թեյ խմել, լսել երաժշտություն ու նայել, թե ինչպես են անձրևի կաթիլները հատիկ-հատիկ թափվում պատուհանիս: Թող գա անձրևը, գա ու սրբի տանի իր հետ այս մռայլությունն ու փոշին՝ հոգուս փոշին, որ շնչել կարողանամ: Սիրում եմ այդ քամին՝ մեղմ քամին, որ փչում է հոգուս մեջ ու նորից ցավեցնում վերքերս: Սիրում եմ հիշել անցյալը, իմ սխալները`այլևս չկրկնելու համար…Այդ քամին է, որ օգնում է հիշել ամենը. Օրերը դարձել են անգույն, արևը փորձում է շողալ, ջերմացնել մարդկանց սրտերը, բայց այլևս չունի այդ զորությունը, իսկ ես…ես երբեմն այնքան եմ զգում նրա ջերմության կարիքը, սիրտս սառել է, ուզում է տաքանալ: Աշունն ամենաթախծոտ եղանակն է, բայց այնքան շքեղ ու գունավոր, որ նույնիսկ տխրությունն է նրանում գեղեցկանում:
Աշուն է, իսկ ես քայլում եմ քաղաքի տերևաշատ փողոցներով ու անպատճառ տխրում, երևի հենց աշնան քամին ու մռայլ եղանակն են տխրությանս պատճառը: Ոչինչ, ամեն ինչ անցնում է, սա էլ կանցնի, այս աշունն էլ կանցնի՝ իր հետ տանելով մի պատմություն, բազմաթիվ հիշություններ ու թախիծ…
Հեղինակ՝ Մարիամ Մայիլյան
Հետաքրքիր է․․․
Best No Deposit Bonuses 202
Top 10 Biggest Casinos In The People Ultimate 2024 Lis
Mostbet No Brasil: Uma Nova Era De Apostas E Jogos Onlin