Կոռնիձորից Քաշաթաղ

Իսկ երբ բեռնատարը շարժվեց, ուղղակի ապշեցինք մեր ունեցած երջանկությունից ու հավեսից: Ահա կամազը թեքվեց գլխավոր ճանապարհ, ու ես ի՞նչ տեսա, գուշակեք: Մենք արդեն այնքան էինք քայլել  այդ օրը, որ քայլելով Հայաստանից Արցախ էինք հասել: Ես ուղղակի քար էի կտրել: Հրաշք էր ուղղակի: Իսկ կամազը սլանում էր, հա սլանում էր: Պաղ քամին խփում էր դեմքներիս, իսկ ինձ բախտ էր վիճակվել կանգնել առջևում ու ամեն ինչ, որ կար շուրջը տեսնել շատ լավ:

Պատմում է Արամ Պետրոսյանը: