Չարենցյան գանձարան․ բերանացի իմացության նյութեր

******

Դոփո՛ւմ են, դոփո՛ւմ են, դոփո՛ւմ են ձիերը,

Մթի մեջ դոփում են, խփում են պայտերը,

Պայտերը խփում են, խփում են հողին․-

Անծա՜յր է գիշերը, անհայտ է ուղին:

Գնո՜ւմ են, գնո՜ւմ են, գնո՜ւմ են ձիերը,

Մոտիկ են, հեռու են, դոփում են պայտերը,

Պայտերը դոփում են քունքի՛ս մեջ հիմա․-

Անհա՜յտ է աշխարհը՝ անցում է ու մահ․

*****

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար,

Ես երազեցի արևի մասին։

Շուրջս ո՛չ մի ձայն ու շշուկ չկար ―

Գունատ էր շուրջս՝ գիշեր ու լուսին։

Ես երազեցի արևի ոսկին,

Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն՝

Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն՝

Արևանման, արնավառ խոսքի, ―

Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար ―

Խոսքեր չկային, ու արև չկար․․․

****

Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –

Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն:

Կյանքը – կրակ ճահիճներում՝ կա ու չկա, –

Կյանքը – ճամփորդ, սպասված հյուր, որ պետք է գա:

Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –

Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն …

*******

Ինչ որ լավ է՝ վառվում է ու վառում,

Ինչ որ լավ է՝ միշտ վառ կմնա.

Այս արև, այս վառ աշխարհում

Քանի կաս՝ վառվի՛ր ու գնա՛։

Մոխրացի՛ր արևի հրում,

Արևից թող ոչինչ չմնա, —

Այս արև, այս վառ աշխարհում

Քանի կաս՝ վառվի՛ր ու գնա։

********

Ինչքան աշխարհը սիրես ու աշխարհով հիանաս –

Այնքան աշխարհը անուշ ու ցանկալի կլինի.

Թե ուզում ես չսուզվել ճահճուտները անհունի –

Պիտի աշխարհը սիրես ու աշխարհով հիանաս:

Այնպե՜ս արա, որ կյանքում ո՜չ մի գանգատ չիմանաս,

Խմի՜ր թախիծը հոգու, որպես հրճվանք ու գինի.

Որքան աշխարհը սիրես ու աշխարհով հիանաս –

Այնքան աշխարհը անուշ ու ցանկալի կլինի…

******

Ձյունապատ լեռներ ու կապույտ լճեր։

Երկինքներ, որպես երազներ հոգու։

Երկինքներ, որպես մանկական աչեր։

Մենակ էի ես։ Ինձ հետ էիր դու։

Երբ լսում էի մրմունջը լճի

Ու նայում էի թափանցիկ հեռուն —

Զարթնում էր իմ մեջ քո սուրբ անուրջի

Կորուստը այն հին, աստղայի՜ն, անհո՜ւն։

Կանչում էր, կանչում ձյունոտ լեռներում

Մեկը կարոտի իրիկնամուտին։

Իսկ գիշերն իջնում, ծածկում էր հեռուն

Խառնելով հոգիս աստղային մութին․․․

******

Ընտրանին՝ Մարիետ Սիմոնյանի