Իմ կարծքով Էդմոնդո դե Ամիչիսի այս <<Սիրտը>> վիպակի բոլոր գլուխները շատ խրատական են:Վիպակը ինձ սովորեցրեց , որ կյանքը լի է դժվարություններով ,նաև կյանքը ոչինչ է առանց ընկերենրի քանի , որ լավ ընկերները երջանկություն են :Սովորեցրեց , որ նախանձությունը դա շատ վատ բան է, նախանձ մարդիկ շատ վտանգավոր կարող են լինել. մեջ եմ բերում <<Նախանձը>> պատմվացքի մեկ խրատական նախադասություն ՝<<Վոտինի, տես որ հանկարծ նախանձի օձը չսողոսկի հոգիդ, նա կրծում է միտքը ու փչացնում սիրտը>>։
Ինձ ամենից շատ դուր եկավ<<Վեճ>> պատմվածքը քանի , որ ամեն անիրական բանից պետք չէ վիճել պատմվածքի վերջում Կորետտիին տրվեց առաջին լավ սովորողի գովասանագիրը քանի , որ նա ոչմեիկից առավել չէր և չէր ուզոում վիճել ինչ որ մեկի հետ նա պատռեց այդ թղթի կտորը հայտարելով համերաշխություն : Ես խորհուրդ կտայի , որ մյուսները կարդան և հասկանան թե կյանքն ինչ է, և կյանքի կողմից առաջացած բարդություններին ինչպես կարելի է հաղթահարել:
Հետաքրքիր է․․․
Տեղեկություն
Космос, таинственный и необъятный
Результаты апрельского флешмоба по русскому языку