29.03.2024

Միջին դպրոց

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր

Գժերը հեռանում են, իսկ մայրամուտը՝ գալիս…

Գիշերվա  երեքն էր, մայրամուտն արդեն լքել էր ու հյուրընկալել գիշերը: Մի կողմից Արմենի վայրկյանը մեկ «հաաաա-փչիի» ները, մյուս կողմից՝ Համբարձումի տարօրինակ ձայններն ու աշխուժությունը:  Նարեկն ինչ ասես չարեց, որ իր գիժ ընկերը քնի, սակայն դա ավելի բարդ էր, ինչքան որ նա էր պատկերացնում: Վերջապես Համբարձումը հանգստացավ ու թողեց, որ մնացած բոլորը հանգստանան: Լռություն էր, և այդ կատարյալ լռության մեջ Արմենը… ՙՙ Հաաաա Փչիիիի՚՚…

Գրում է Նարեկ Արշակյանը: