Ա՜խ ես երանի…

Ա՜խ ես երանի մայրամուտ լինեի

Վերադառնում էի տուն,երբ նկատեցի Մայրամուտը: Մի պահ կանգ առա Ապշել էիի: Այնքան գեղեցիկ էր մայր մտնող արևի վերջին շողերը: Կանգնած մինչև վերջ հետևեցի այդ գեղեցկությոանը ։ Ինձ մոտ մի պահ ցանկություն առաջացավ, ինքս լինել մայրամուտը։ Արևի վերջին շողերի հետ մայր մտնեի, և լուսաբացի ժամանակ արևի հետ դուրս գաի, տեսնեի այն ամենը ինչ չես կարող տեսնել, կանգնած գետնին , հատակին։ Տեսնել այդ ամբողջ գեղեցկությունը։