Ինչպես բոլորը ես նույնպես ունեմ իմ դպրոցական տրանսպորտը, որից օգտվում եմ արդեն գրեթե 13 տարի: Իմ տրանսպորտի համարն է 16 որի վարորդն է ՝ Վլադիմիր Սողոմոնյանը: Նա այնքա՜ն- այնքա՜ն հոգատար և բարի մարդ է, որ բոլորը վստահում են նրան: Ես շատ ուրախ եմ, որ նման մարդու ճանաչում եմ:
Դպրոց գնալիս, աշխատում ենք չուշանալ իրական ժամից՝ ես պահանջվող վայրում լինում եմ բոլոր աշխատանքային օրերին 8:05 րոպեից: Մենք բոլորս էլ մեր երթուղայինում շատ պարտաճանաչ ենք: Մեր վարորդը շատ է բարկանում ուշանալու համար ցանկացած մարդու վրա: Իհարկե նրան է կարելի է հասկանալ, չէ ո՞ր երեխաներ է տեղափոխում ՝ պատասխանատվությունն է շատ:
Բացի մեր վարորդից, երթևեկում է նաև մեր տրանսպորտի ` 16 համարի ՝ կազմակերպիչ Անահիտ Գևորգյանը: Նա նույնպես չի սիրում, որ մենք ուշանում ենք: Մեզ մոտ հաճախ լինում է, որ վերադարձին երեխաները քիչ են լինում ՝ պատճառը այն է, որ երեխաների որոշակի մաս օգտվում են միակողմանի տրանսպորտից: Բայց շատ կուզենայի, որ մեր տրանսպորտի մեջ լինեին այնքան թվով երեխաներ, որքան նստատեղեր կան, քանի որ ՝ մանավանդ ձմռանը վերարկուներով դժվար է լինու նստելը:
Մեր վարորդը վերադարձին մեզ ողջ և առողջ ուղեկցում է տուն: Անչափ շնորհակալ եմ մեր վարորդին և կազմակերպչին, մեր նկատմամբ հոգատար լինելու համար:
Ահա իմ պատմությունը իմ դպրոցական տրանսպորտի մասին:
Նյութը` Ռոզա Խաչատրյանի բլոգում
Հետաքրքիր է․․․
Տեղեկություն
Космос, таинственный и необъятный
Результаты апрельского флешмоба по русскому языку