Սպորտը ամառային ճամբարում

Ամառային շոգ օրերին, երբ դպրոցներում այլևս դադարում են վազվզել սովորողները, «Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրը» նախաձեռնում է ամառային ստեղծագործական ճամբար: Լինելով նման յուրօրինակ քաղաքային ճամբարի ջոկատավար՝ սկսում ես ուսումնասիրել տարատարիք ջոկատիդ անդամների հետաքրքրությունները. սովորողն, ազատվելով դպրոցական ամենօրյա պարապմունքներից ու պարտադիր դասապատրաստումներից, ցանկանում է վայելել հանգիստը՝ խաղալ, երգել, պարել… Մնում է միայն նրանց ուղղորդել:
Ամառային ճամբարի օրերին մեծ դեր խաղացին սեբաստացիական բրուտանոցը (սովորողները ժամերով կարող էին խաղալ կավի հետ՝ պատրաստելով ամենատարբեր իրեր), Տիգրան Հայրապետյան գրադարանը

(սովորողներն ազատ օգտվում էին գրական ցանկից, ընտրում իրենց հետաքրքրող գրքերն, ընթերցում, ինչպես նաև օգտվում էին գրադարանի մյուս պարագաներից՝ խաղում շախմատ, «Այլ կերպ» և այլ ուսուցանող խաղեր):
Ճամբարական առօրյայում գլխավոր դեր էր կատարում սպորտը:
Առավոյան ընդհանուր մարզական պարապմունքից հետո սովորողերն անհամբեր շտապում էին հեծանիվները վերցնելու: Աննկարագրելի էր հրճվանքը բոլոր այն նորեկների, ովքեր առաջին անգամ էին սովորում վարել այդ երկակնանին: Կրկնակի էր հիացմունքը, երբ արդեն ինքուրույն սկսում էին վարել  հեծանիվները, փոքր ու մեծ բարձրունքներ հաղթահարել:
Հաջորդիվ լողի դասերն էին. լողավազանի հաճելիորեն տաք ջուրը օգնում էր անցկացնել հեծանվային դասից հետո մկանների հոգնածությունն ու լարվածությունը, մոռացնում էր դրսի շոգն ու թարմ ուժերով օրը շարունակելու հնարավորություն տալիս: Օրվա ընթացքում օգտվում էինք բասկետբոլի սրահից՝ խաղում բասկետբոլ, վոլեյբոլ, ձեռքի գնդակ և այլ խաղեր:
Օրվա ավարտին սովորողներին սպասում էր սեղանի թենիսը: Առաջ անցնելով վերցնում էին գնդակներն ու զույգերով շարվում սեղանների մոտ: Սովորում էին ուսուցչից, սովորեցնում էին միմյանց, ուղղում ընկերների սխալները: Վերջին օրերին նրանց առավել գրավել էր խմբային մրցույթը, խաղում էին սիրով, մրցում առանց զիջելու ու կանոնները խախտելու և ուրախանում ամեն մեկի հաղթանակի համար: